Bij Leopold de Olifant

"Wow mama, ik vind het hier kei tof!" Een uitbundig meisje maakt zich los van moeders hand en start een ontdekkingstocht doorheen de wondere wereld van 'In den Olifant'. Maar het zijn niet alleen de kleintjes die het hier "kei tof" vinden. Ook wij ondervinden de dwang om ons op de knieën te werpen en te spelen met alles wat we tegenkomen naarmate we ons langer in de winkel ophouden. Dit alles onder het goedkeurende oog van de winkeldames, die ons ondertussen al kennen. We hadden gisteren echter weinig tijd op te spelen. Er was werk aan de winkel.

Met een, niet zo fantastisch werkende, solid state recorder trokken we erop uit om alle geluidjes die we tegenkwamen op te nemen. Dat dit niet zo vanzelfsprekend was, merkten we al na een paar minuutjes. We hadden geen gerichte micro bij en namen bijgevolg alle geluiden die de winkel vulden mee op. Zelfs de friemelende zakjes aan de toonbank ontsnapten niet aan onze opname.

Dan maar op zoek naar een rustig afgelegen plekje, en zo zijn er veel in de mooiste speelgoedwinkel van het land. In een op kindermaat ingericht zolderkamertje deden we een tweede poging om de leukste geluidjes te registreren. Van muziekdoosjes die 'Stairway to heaven' en 'The Entertainer' speelden tot alle dierengeluiden die je op een boerderij tegenkomt en zelfs een vertrekkende trein. Van de krakende trappen in het oude gebouw tot de kindermuziekinstrumenten. We namen het allemaal op.

Toen het zwaarste werk achter de rug was, konden we het toch niet laten om nog maar eens te snuffelen tussen alle leuke speeltjes die de winkel rijk is. Ondertussen hebben we ook bijna allemaal een klantenkaart, waar we hoogstwaarschijnlijk nog dikwijls gebruik van zullen maken