De prachtige Antwerpse kruidtuin lag er vredig bij toen ik er gistermiddag mijn wandeling doorheen de Leopoldstraat begon. In deze tijd van het jaar is er nog niet veel te zien van de fraaie planten die deze groene oase middenin de stad bevolken. Heel wat naamplaatjes met daarop de Latijnse naam van allerhande kruiden en gewassen, dat wel. Maar voor de planten zelf was het net iets te koud. Toch lijkt ook hier de natuur danig in de war door het veel te warme winterweer. Vreemd genoeg leek Koning Winter weer helemaal terug en dat net toen ik besloten had om eens een middagje op wandel te gaan. Ondanks alles blijkt deze tuin, ook in de winter, het favoriete rustpunt van menig Antwerpenaar. De taverne naast de kruidtuin zat dan ook aardig vol. Heel even voelde ik de verleiding om me in de taverne ergens aan een verwarming te nestelen, maar het was té vroeg om al meteen naar de drank te grijpen. Ik moest de rest van de straat nog bezichtigen.
De rust van de kruidtuin staat in scherp contrast met het bedrijvige karakter van de rest van de Leopoldstraat die voor een groot deel in beslag wordt genomen door het Sint Elisabeth ziekenhuis. Het betreft hier zeker geen architecturaal hoogstandje, maar de lelijkheid van het gebouw wordt ruimschoots goedgemaakt door een heleboel mooie elementen die deze straat toch een zeker elan bezorgen. Het is een straat waar hippe design- en sfeervolle antiekwinkels elkaar afwisselen, modieuze kappers een hevige concurrentiestrijd aangaan en de koffiefanaat zich zeker thuis voelt. Naast de trendy Nespressoshop, waar ik George Clooney jammer genoeg niet tegen het lijf ben gelopen, is er iets verder in de straat een Illy-‘Goeie koffie, maar duuuuuuur’-filliaal, en als je nog verder richting Leien trekt, kom je op de Leopoldplaats het koffiehuis ‘Boon’ tegen. Avonturiers brengen, voor ze de wildernis intrekken, best eerst een bezoekje aan ‘de Kampeerder’, een kampeerspeciaalzaak waar jonge en oude trekkers alles vinden wat hun hartje begeert. Wie Leopoldstraat zegt, zegt ‘In den Olifant’, toen ik me voorbij deze winkel begaf, kwam het kleine meisje in mij weer boven en voelde ik meteen de nood om uren in deze prachtige speelgoedwinkel te vertoeven. Jammer genoeg is dat kleine meisje intussen groot geworden en had ze nog heel wat andere verplichtingen. Gelukkig is er binnenkort een nichtje jarig en heb ik een heerlijk excuus om me alsnog tussen de knuffels te begeven. In ‘Leohard’s Fine Art Gallery’ komt de kunstliefhebber dan weer ruimschoots aan zijn trekken. Hier kan je het werk van kunstenaars als Gis De Mayer, Carlos Mata en Paul Vereecke bewonderen.
Hoe meer je de Leien nadert, hoe drukker het straatbeeld. De Leopoldstraat mondt uit op de Leopoldplaats waar, het moet gezegd, geen enkele weggebruiker de chaotische verkeersituatie nog begrijpt. Na een nipte bijna-dood-ervaring bereikte ik de overkant van de Leopoldplaats. Ik bevond me vlak voor het majestueuze gebouw van de Nationale Bank, het eindpunt van mijn eerste verkenningstocht. Het was nog vroeg en de cafés in de buurt waren nog allemaal toe. Dan maar naar huis, in de kou, en hopen dat het niet te lang duurt vooraleer mijn tenen weer ontdooid zijn.
De rust van de kruidtuin staat in scherp contrast met het bedrijvige karakter van de rest van de Leopoldstraat die voor een groot deel in beslag wordt genomen door het Sint Elisabeth ziekenhuis. Het betreft hier zeker geen architecturaal hoogstandje, maar de lelijkheid van het gebouw wordt ruimschoots goedgemaakt door een heleboel mooie elementen die deze straat toch een zeker elan bezorgen. Het is een straat waar hippe design- en sfeervolle antiekwinkels elkaar afwisselen, modieuze kappers een hevige concurrentiestrijd aangaan en de koffiefanaat zich zeker thuis voelt. Naast de trendy Nespressoshop, waar ik George Clooney jammer genoeg niet tegen het lijf ben gelopen, is er iets verder in de straat een Illy-‘Goeie koffie, maar duuuuuuur’-filliaal, en als je nog verder richting Leien trekt, kom je op de Leopoldplaats het koffiehuis ‘Boon’ tegen. Avonturiers brengen, voor ze de wildernis intrekken, best eerst een bezoekje aan ‘de Kampeerder’, een kampeerspeciaalzaak waar jonge en oude trekkers alles vinden wat hun hartje begeert. Wie Leopoldstraat zegt, zegt ‘In den Olifant’, toen ik me voorbij deze winkel begaf, kwam het kleine meisje in mij weer boven en voelde ik meteen de nood om uren in deze prachtige speelgoedwinkel te vertoeven. Jammer genoeg is dat kleine meisje intussen groot geworden en had ze nog heel wat andere verplichtingen. Gelukkig is er binnenkort een nichtje jarig en heb ik een heerlijk excuus om me alsnog tussen de knuffels te begeven. In ‘Leohard’s Fine Art Gallery’ komt de kunstliefhebber dan weer ruimschoots aan zijn trekken. Hier kan je het werk van kunstenaars als Gis De Mayer, Carlos Mata en Paul Vereecke bewonderen.
Hoe meer je de Leien nadert, hoe drukker het straatbeeld. De Leopoldstraat mondt uit op de Leopoldplaats waar, het moet gezegd, geen enkele weggebruiker de chaotische verkeersituatie nog begrijpt. Na een nipte bijna-dood-ervaring bereikte ik de overkant van de Leopoldplaats. Ik bevond me vlak voor het majestueuze gebouw van de Nationale Bank, het eindpunt van mijn eerste verkenningstocht. Het was nog vroeg en de cafés in de buurt waren nog allemaal toe. Dan maar naar huis, in de kou, en hopen dat het niet te lang duurt vooraleer mijn tenen weer ontdooid zijn.
Wenke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten