Waar is Leo? (Woar is de Lejo?)

Toen de Leopoldplaats opnieuw werd aangelegd, was het duidelijk dat het standbeeld van de 1e koning der Belgen eveneens aan een oplapbeurt toe was.

De Leopoldplaats is intussen af (hoewel de verkeerssituatie ter plaatse vragen oproept bij menig Antwerpenaar). Maar

waar blijft Leopold?

Wij gaan op zoek naar Leo en z'n paard en hopen hem tegen het einde van het Academiejaar gevonden te hebben.

We kunnen dit echter onmogelijk alleen. Tips over zijn verblijfplaats en snapshots zijn daarom steeds welkom. Post ze in de comment bij dit bericht. Wie weet hangt er wel een mooie prijs aan vast.

Laat ons samen zoeken om zo de prachtige Leopoldplaats opnieuw in zijn glorie te herstellen.

Filmen voor het nieuwsitem

Vandaag gingen we filmen op de Leopoldplaats. We maakten een nieuwsitem over een overval op de Nationale Bank.
Jolijn schitterde in haar rol van criminele, Wenke vertegenwoordigde het parket en Valerie mocht ooggetuige spelen.

Cannabis in Kruidtuin

Naast exotische planten en kruiden groeide er het voorbije jaar ook cannabis in de Antwerpse kruidtuin. De plantage was een initiatief van de vzw Trekt U Plant, een vereniging van Antwerpse cannabis-consumenten, en is ondertussen verhuisd naar een geheime locatie. Sinds november kunnen leden van de vzw hun plantje op deze geheime locatie kwijt voor verzorging. Met dit initiatief wil Trekt U Plant de rechtszekerheid rond het telen van cannabis en hennep in België verhogen

Bron: GVA

Handelaars Leopoldstraat Boos

Veertien Antwerpse handelaars eisen een schadevergoeding van 2 563 200 euro van het Vlaams Gewest, de stad Antwerpen en De Lijn. De handelaars, met zaken verspreid over de Leopoldplaats, de Leopoldstraat, de Mechelsesteenweg en de Frankrijklei, voelen zich het slachtoffer van de vertraging van de werken aan de Antwerpse Leien. Door een slechte planning namen deze werken meer tijd in dan gedacht en hebben de handelaars ook meer verlies geleden. Dat verlies willen ze nu gecompenseerd zien.

Bron: GVA

Theater: Arkiologi - Wayne Traub en Toneelhuis

Wayn Traub maakt

ARKIOLOGI

In een grot in Zuid-Frankrijk wordt een mysterieuze Ark ontdekt.De wetenschap tast in het duister over de herkomst ervan.
Een groep onderzoekers noemt zichzelf Arkiologen. Ze trachten het geheim van de Ark te ontrafelen. Is het een onbekend kosmisch symbool? Is het de sleutel tot het ontstaan van de wereld? Is het een projectiescherm van onze onbewuste verlangens? Of gewoon een lege doos vol illusies? Elke vrijdagavond komen de Arkiologen samen voor een uniek theaterritueel in een nieuwe, ongewone theaterruimte in Antwerpen. Slechts 48 personen en 1 speciale gast mogen met hen afdalen in de onderwereld. De dwingende beat van een geheimzinnige danser begeleidt hun zoektocht.

Nog tot 18 mei elke vrijdag om 20u bij te wonen in de Leopoldstraat 31 A

Info en tickets op
http://www.toneelhuis.be/productie.jsp?id=65

Leopoldstraat - Botanische Tuin

- “Hoort de Bourla al bij de Leopoldstraat?”
- “Ik weet niet, soms staat het adres aangegeven als Leopoldstraat en soms als Komedieplaats…”
- “Hm, lastig.”

Jaja, de Leopoldstraat bezoeken is geen sinecure. Meteen rezen er enkele pertinente vragen, maar na het grondig bekijken van onze straat hebben we een monument als de Bourla niet meer nodig: de Leopoldstraat en de Botanische Tuin geven genoeg stof tot creatieve hersenspinsels.
Het eerste wat opvalt, is de schijnbare onopvallendheid van deze straat. Geen echte toeristische trekpleisters, geen BV’s die hier verblijven zodat er geleide wandelingen kunnen georganiseerd worden. Wel enorm veel antiekzaken, een monument als In De Olifant, een kapper die veel te trendy lijkt voor deze straat, koffiebars, nog meer zaken die in tapijten en zilverwerk handelen, een vaste waarde als De Kampeerder. Dat bevalt mij wel aan de Leopoldstraat, de enorme diversiteit aan zaken. Je hebt er een oerdegelijke praktische winkel waar je al je wandel- en kampeergerief kan kopen, voor alle weersomstandigheden de gepaste outfit. Er is een klein boetiekje met Zweedse mode, er zijn winkels voor mensen met een gespijsde bankrekening aan het begin van de straat (tegen de Bourla aangeschurkt, misschien om wat van haar elan over te krijgen) en naarmate je verder de straat in wandelt, ga je meer richting ouderwetse gebouwen en minder hippe vogels.
Uiteindelijk eindigt de Leopoldstraat in de Leopoldplaats en waar er reeds veel kritiek is gekomen op de heraangelegde Rooseveltplaats, heb ik nog niemand horen mopperen over de verkeerssituatie op de Leopoldplaats. Het zou nochtans gerechtvaardigd zijn! Auto’s rijden in alle richtingen, er rijden trams en voor de voetgangers en fietsers zijn er niet eens duidelijke markeringen dus die trekken hun plan maar. Blijkbaar werkt dat aan de Leopoldplaats wel perfect.
Een deeltje van de Leopoldstraat verdient het wel apart vermeld te worden: de Botanische Tuin. Zelfs in de winter, wanneer - eerlijk is eerlijk - er hier nog niet bijster veel te zien is, trekt deze oase van rust elke dag mensen op zoek naar een beetje verpozing. We hebben de Botanische Tuin ook al bezocht, zij het niet bepaald om verpozing te zoeken aangezien er filmisch werk geleverd moest worden.
Ik kan niet wachten tot de lente en zomer hun intrede doen, een reportage maken van een bloeiende, levenslustige Botanische Tuin lijkt me heerlijk werken (de niet verkleumde vingers zijn ook een grote plus).
Ik vind dit een van de meer interessante onderwerpen: de Leopoldstraat biedt vooral veel diversiteit en daar rond werken is altijd een uitdaging.

Qua spontaan nieuws viel er niet veel te rapen. De uitbaatster van De Kampeerder wist ons ronduit te zeggen dat er niet echt spontaan nieuws was en dat er ook nooit dingen georganiseerd worden in de straat. Dat sloeg tegen. Enkel wat posters over tentoonstellingen en voorstellingen in theaters en expositieruimten die vooral niet in de buurt gelegen waren, hingen aan een enkel eenzaam aanplakbord. Verder zullen ook de galerijen en antiekzaken soms speciale aankondigingen hebben maar nu was daar toch maar bitter weinig van te merken. Ook de obligate ‘te huur’ -en ‘te koop’ bordjes zijn niet bepaald spannend en kapperszaak Toni&Guy wist ons te melden dat het ervaren kappers zocht. Niet veel spannends op dat vlak.
Aan ons dus om met onze aanwezigheid de komende maanden de Leopoldstraat te verblijden en er een beetje schwung aan toe te voegen.

Impressie Botanische tuin en Leopoldstraat

Afgelopen maandag trokken we voor het eerst met z’n drieën naar onze straat. We moesten voor het vak WS TV een filmpje maken en besloten twee vliegen in één klap te slaan door te gaan draaien in de Botanische tuin. We hebben onze ogen toen eens flink de kost gegeven en we moesten al meteen toegeven dat de tuin er op dat moment maar mistroostig bijlag. De winter had zijn sporen nagelaten. De vijver was leeg en rook niet echt aangenaam, de plantjes waren hun zomerse kleuren verloren en het enige wat echt opviel waren het enorm aantal witte naamplaatjes die her en der tussen de plantjes opdoken. Omdat het erg koud was en we na twee uur filmen het gevoel in onze vingers dreigden te verliezen besloten we verwarming te gaan zoeken bij een kop koffie en onze zoektocht naar spontaan nieuws tot woensdagmiddag uit te stellen.

Gistermiddag begaven we ons dus – gewapend met muts en handschoenen – richting de Leopoldstraat. Omdat we onze kritische ogen op maandag al hadden laten kennismaken met ‘den Botanique’ besloten we deze keer wat meer aandacht te schenken aan de gebouwen en de winkels in de Leopoldstraat. We begonnen onze wandeling aan het toneelhuis en Wenke maakte er ons al meteen op attent dat de Leopoldstraat over een hippe Nespressoshop beschikt. Hier zullen we misschien nog wel eens gebruik van maken op een frisse winterdag of een zware ochtend. De Leopoldstraat begint echter met een aantal ultrachique winkels waarvan het ene merk nog iets duurder is dan het andere. Aan onze rechterkant zagen we kledingwinkels van Xandres, Paul Olyslager en Cricket en Co en zaken waar men de exclusieve lederwaren van Nathan-Baume en Longchamps verkoopt. Aan onze linkerkant werden we verblind door de etalages van het juwelenmerk Pomellato. Moeilijk om aan de verleiding te weerstaan. Een beetje voorbij de winkel van Pomellato zagen we ook een antiekzaak. We hebben het hier over Mullendorff Antiques en deze is zeker niet enig in haar soort in onze straat. Ook Antiquiteiten Frank Van Laer, Antiek Dennis Hertoghe, Antiek Cedric Moermans, Georgian Gallery, Extra Muros Antiques en English Antiques vonden hun weg naar de Leoplodstraat. We zouden kunnen zeggen dat dit de uitgelezen straat is voor iedereen die op zoek is naar een prijzig maar kostbaar meubel want we ontdekten daarnaast nog eens drie zaken die gespecialiseerd zijn in interieurinrichting. Cadeautjes voor neefjes of nichtjes vinden is sinds kort ook geen probleem meer want we kennen nu dé speelgoedwinkel bij uitstek: In den Olifant. Een paradijs voor kinderen volgestouwd met prachtige boeken, houten speelgoed en knuffels waar iedereen bij dreigt weg te dromen. De Leopoldstraat beschikt over heel wat winkels die zeker een kijkje waard zijn, maar ook de gebouwen aan het begin en aan het einde van de straat verdienen wel wat aandacht. De winkel van Pomellato bijvoorbeeld is gevestigd in een erg mooi gebouw. De huizen tegenover de Botanische Tuin spreken mij persoonlijk wat minder aan en vooral het Centrumziekenhuis Sint-Elisabeth naast de tuin komt het beeld van de Leopoldstraat absoluut niet ten goede. Een ziekenhuis is meestal niet zo leuk om naartoe te gaan, maar dit gebouw wekt al een trieste stemming op nog voor je de deur binnenwandelt. Het gebouw van de Generale Bank hier schuin tegenover straalt dan weer het tegenovergestelde uit. Dit is een gebouw waar elke Japanner minstens een half uur zal bij blijven stilstaan.

Nu we alles eens hebben overlopen zijn we er wel van overtuigd dat het zeker haalbaar is om van deze straat een mooi portret te maken. We hebben hier een deel mooie en oude gebouwen waarop we ons kunnen concentreren en als de zon binnenkort haar werk doet zal de tuin er al een stuk aantrekkelijker uitzien.

Op zoek naar spontaan nieuws

(Het ontbreken van) Spontaan nieuws in de Leopoldstraat

Vol goede moed en mét een fototoestel trokken we vandaag naar de Leopoldstraat, op zoek naar spontaan nieuws. Al snel bleek echter dat dit niet zo vanzelfsprekend was. In tegenstelling tot andere straten in Antwerpen, beschikt de Leopoldstraat slechts over 1 plakplaats voor affiches. Deze is bovendien bijzonder goed verborgen op een plek tussen de kruidtuin en het ziekenhuis. De affiches waren bijgevolg niet echt up-to-date en degene die dat wel waren maakten vooral reclame voor evenementen op andere locaties in Antwerpen.

Omdat flyers en dergelijke dikwijls op toonbanken in winkels liggen, trokken Valerie en ik ‘De Kampeerder’ in terwijl Jolijn buiten met haar fiets op ons wachtte. Ook hier vonden we jammer genoeg niet wat we nodig hadden. De eigenares van de zaak vertelde ons dat er maar zelden iets te doen is in de Leopoldstraat. Ze kon ons enkel een adreskaartje van haar winkel geven en vertellen hoe spijtig ze het wel niet vindt dat de straat zo weinig buurtgevoel uitstraalt. Toen we haar vertelden dat we een portret over de Leopoldstraat moeten maken, was ze meteen heel enthousiast. Ze gaf ons zelfs de toestemming om in haar winkel filmen.

Toen we terug buiten kwamen, zagen we dat de uitbaters van de taverne naast de kruidtuin een bescheiden poging tot sfeerschepping hadden ondernomen. Plantenbakken met hartjes aan moesten de voorbijgangers een romantisch gevoel bezorgen. “Misschien organiseren ze wel iets voor Valentijn”, dachten we. Meer informatie hebben we echter niet gevonden.

In de etalage van de Alessi-winkel zagen we een Jan Fabre kopjes-set die koffiefabrikant Illy in samenwerking met deze Antwerpse kunstenaar op de markt heeft gebracht. Aangezien het om een tijdelijke collectie gaat, hebben we er maar meteen een foto van genomen. In tijden van nieuwsschaarste vindt de journalist-in-spé alles interessant.

In de Leopoldstraat bevindt zich eveneens een heuse kunstgalerij waarin het werk van o.a. Gis De Mayer, Carlos Mata en Paul Vereecke wordt tentoongesteld. Toen we er voorbij liepen was deze galerij, jammer genoeg, gesloten. Gelukkig verwees de etalage ons door naar een website met informatie over de kunstenaars en eerdere exposities die in de galerij plaatsvonden. Informatie over toekomstige exposities vonden we er echter niet.

Wat is het allemaal weer verwarrend

Bij het schrijven van m'n impressie kwam ik plots tot de conclusie dat ik niet wist of ik het desbetreffende document nu in de Wij- of de Ik-vorm moest schrijven...Aangezien een impressie toch iets persoonlijk is en Wij dikwijks verkeerdelijk als koninklijk meervoud wordt aanzien, ben ik voor het laatste gegaan. Wat denken jullie 'my fellow Leopold Gardeners'? Ik wil niet egocentrisch overkomen!!!

By the way...hoe post je in hemelsnaam foto's op deze blog?

Op een koude dag in de Leopoldstraat

De prachtige Antwerpse kruidtuin lag er vredig bij toen ik er gistermiddag mijn wandeling doorheen de Leopoldstraat begon. In deze tijd van het jaar is er nog niet veel te zien van de fraaie planten die deze groene oase middenin de stad bevolken. Heel wat naamplaatjes met daarop de Latijnse naam van allerhande kruiden en gewassen, dat wel. Maar voor de planten zelf was het net iets te koud. Toch lijkt ook hier de natuur danig in de war door het veel te warme winterweer. Vreemd genoeg leek Koning Winter weer helemaal terug en dat net toen ik besloten had om eens een middagje op wandel te gaan. Ondanks alles blijkt deze tuin, ook in de winter, het favoriete rustpunt van menig Antwerpenaar. De taverne naast de kruidtuin zat dan ook aardig vol. Heel even voelde ik de verleiding om me in de taverne ergens aan een verwarming te nestelen, maar het was té vroeg om al meteen naar de drank te grijpen. Ik moest de rest van de straat nog bezichtigen.

De rust van de kruidtuin staat in scherp contrast met het bedrijvige karakter van de rest van de Leopoldstraat die voor een groot deel in beslag wordt genomen door het Sint Elisabeth ziekenhuis. Het betreft hier zeker geen architecturaal hoogstandje, maar de lelijkheid van het gebouw wordt ruimschoots goedgemaakt door een heleboel mooie elementen die deze straat toch een zeker elan bezorgen. Het is een straat waar hippe design- en sfeervolle antiekwinkels elkaar afwisselen, modieuze kappers een hevige concurrentiestrijd aangaan en de koffiefanaat zich zeker thuis voelt. Naast de trendy Nespressoshop, waar ik George Clooney jammer genoeg niet tegen het lijf ben gelopen, is er iets verder in de straat een Illy-‘Goeie koffie, maar duuuuuuur’-filliaal, en als je nog verder richting Leien trekt, kom je op de Leopoldplaats het koffiehuis ‘Boon’ tegen. Avonturiers brengen, voor ze de wildernis intrekken, best eerst een bezoekje aan ‘de Kampeerder’, een kampeerspeciaalzaak waar jonge en oude trekkers alles vinden wat hun hartje begeert. Wie Leopoldstraat zegt, zegt ‘In den Olifant’, toen ik me voorbij deze winkel begaf, kwam het kleine meisje in mij weer boven en voelde ik meteen de nood om uren in deze prachtige speelgoedwinkel te vertoeven. Jammer genoeg is dat kleine meisje intussen groot geworden en had ze nog heel wat andere verplichtingen. Gelukkig is er binnenkort een nichtje jarig en heb ik een heerlijk excuus om me alsnog tussen de knuffels te begeven. In ‘Leohard’s Fine Art Gallery’ komt de kunstliefhebber dan weer ruimschoots aan zijn trekken. Hier kan je het werk van kunstenaars als Gis De Mayer, Carlos Mata en Paul Vereecke bewonderen.

Hoe meer je de Leien nadert, hoe drukker het straatbeeld. De Leopoldstraat mondt uit op de Leopoldplaats waar, het moet gezegd, geen enkele weggebruiker de chaotische verkeersituatie nog begrijpt. Na een nipte bijna-dood-ervaring bereikte ik de overkant van de Leopoldplaats. Ik bevond me vlak voor het majestueuze gebouw van de Nationale Bank, het eindpunt van mijn eerste verkenningstocht. Het was nog vroeg en de cafés in de buurt waren nog allemaal toe. Dan maar naar huis, in de kou, en hopen dat het niet te lang duurt vooraleer mijn tenen weer ontdooid zijn.

Wenke

Voor het eerst met z'n drieën op locatie