'In den Olifant, dat is écht the place to be'

Vanmiddag ben ik Brigitte gaan interviewen, al vijftien jaar is zij verkoopster in 'In den Olifant'. Wenke had in haar interview met manager Nelly het vooral gehad over de geschiedenis en filosofie van deze speelgoedwinkel. Brigitte vertelde ons wat meer over de inrichting van de winkel, de reacties van de mensen, en hoe fijn zíj het wel niet vind hier te werken.


Hoe hebben jullie het interieur van de winkel opgevat?

Sedert de uitbreiding van de winkel is er een architect aan te pas gekomen, zij heeft gekozen voor die lichte groene/beige kleur en er is ook iemand die zij kent die boekenillustraties doet, die heeft op bepaalde stukken in de winkel de muurschilderingen aangebracht, zoals je hier in de speelkamer ziet, met heel veel fantasiebeestjes en er zitten ook heel veel kleuren in. Maar voor de rest van de winkel zorgen we er wel voor dat het hout is en een neutrale kleur, maar dat verandert nu ook constant want ondertussen is die architecte minder gaan 'architecturen' en die is half-time bij ons komen werken, dus zij verandert ook de winkel mee.

En de etalages? Werken jullie met thema's die extra aantrekkelijk zijn voor de mensen die voorbij komen?

De etalage is sowieso het eerste dat je ziet in een winkel, dat is eigenlijk het visitekaartje dus dat is heel belangrijk. We werken met thema's naargelang het seizoen. Nu zitten we in de maand april, de Paasetalage is voorbij dus de plantjes en het kweken en de kruiwagentjes zijn er nu uit. Nu is het eigenlijk Plechtige Communie dus bepaalde zaken die in de picture moeten staan, staan tamelijk vooraan, maar we maken het heel speels. Bijvoorbeeld als je een schaakbord zet, zetten we dat niet zomaar mét de doos, wel uít de doos maar er zitten dan een paar toffe dieren bij die wat passen.
De persoon die baas is van 'In den Olifant' heeft ook Vormgeving gedaan dus je ziet ook aan dit bepaald soort speelgoed dat niet alleen de kwaliteit, maar ook de vormgeving belangrijk is. Dus dat zetten wij door in de etalage, dat je dat niet zomaar allemaal op een rijtje zet of volpropt van 'kijk, we hebben dit en we hebben dat', nee, dóe daar iets mee en probeer dat toch een beetje in een geheel te kaderen.

Hoe reageren mensen die hier voor de allereerste keer binnenstappen?

Vroeger hadden we altijd wel 'wat hebben jullie mooie dingen'. Vooral ouderen worden terug kinds: oude poppenhuisjes, beren zoals vroeger,... Dat werkt wel op het gemoed dus dat was wel van 'oh, wat mooi'. Maar nu is het ook 'wauw!' want de winkel is zo groot geworden dat je overdonderd wordt. Maar we proberen nog altijd het niet als een superbazaar te laten lijken. Dat alles toch wel zijn plaatsje heeft en dat je nog in het grote aanbod nog een beetje wegwijs... Dat je toch de bomen ziet staan in het bos.

En de kindjes, hoe reageren zij?

De goede reactie van de kinderen is als de mama's en papa's met beschaamde kaken hun kleuters en peuters buitensleuren al gillend en al stampend, dan denk ik dat dat alleen maar een goede reclame kan zijn, dat ze niet wegwíllen.

Wat vindt ú het leukste aan de winkel?

De artikels, want wie speelt nu niet graag met speelgoed of wie leest nu niet graag of kijkt niet graag in hele leuke prentenboeken? Maar vooral ook het publiek, want het is een heel divers publiek. De belangrijkste klant is eigenlijk het kindje, maar het kindje zélf koopt niet het speelgoed. Maar de mensen díe het kopen, daar heb je wel een heel tof contact mee.
Een hele trotse vader die al stuntelig iets zoekt voor zijn peuter en kleuter, de oma's en de opa's die zeggen van 'goh, het is niet omdat het onze kleinzoon is maar het is toch zo'n slimme en zo'n knappe' en het is altijd voor een heel leuk en goed doel. Want ze willen wel hun kinderen opvoeden, 'educeren', want dat wordt heel veel gevraagd ook, allez, daar zijn we ook wel voor bekend, dat het educatief speelgoed is. Maar het is toch ook altijd het speelse, al spelend leren, maar het speelse is toch wel heel tof en dat maakt toch wel vrolijk. Ik denk niet dat wij chagrijnige klanten hebben, integendeel.

Denkt u dat hier werken u ook een beetje jong houdt?

Zeker en vast. En je mag zeker, je móet zelfs, jong blijven.

Als u in één zin moest zeggen: 'In den Olifant, dat is voor mij nu eens...'

Dat is écht the place to be, waar je echt jong blijft.


We zijn ook nog altijd op zoek naar mondige kindjes die onze microfoon niet eng vinden maar jammer genoeg was er op deze maandagnamiddag geen kindje te bespeuren in de winkel. Hopelijk hebben Valerie en Wenke meer geluk woensdag!