'In den Olifant, dat is écht the place to be'

Vanmiddag ben ik Brigitte gaan interviewen, al vijftien jaar is zij verkoopster in 'In den Olifant'. Wenke had in haar interview met manager Nelly het vooral gehad over de geschiedenis en filosofie van deze speelgoedwinkel. Brigitte vertelde ons wat meer over de inrichting van de winkel, de reacties van de mensen, en hoe fijn zíj het wel niet vind hier te werken.


Hoe hebben jullie het interieur van de winkel opgevat?

Sedert de uitbreiding van de winkel is er een architect aan te pas gekomen, zij heeft gekozen voor die lichte groene/beige kleur en er is ook iemand die zij kent die boekenillustraties doet, die heeft op bepaalde stukken in de winkel de muurschilderingen aangebracht, zoals je hier in de speelkamer ziet, met heel veel fantasiebeestjes en er zitten ook heel veel kleuren in. Maar voor de rest van de winkel zorgen we er wel voor dat het hout is en een neutrale kleur, maar dat verandert nu ook constant want ondertussen is die architecte minder gaan 'architecturen' en die is half-time bij ons komen werken, dus zij verandert ook de winkel mee.

En de etalages? Werken jullie met thema's die extra aantrekkelijk zijn voor de mensen die voorbij komen?

De etalage is sowieso het eerste dat je ziet in een winkel, dat is eigenlijk het visitekaartje dus dat is heel belangrijk. We werken met thema's naargelang het seizoen. Nu zitten we in de maand april, de Paasetalage is voorbij dus de plantjes en het kweken en de kruiwagentjes zijn er nu uit. Nu is het eigenlijk Plechtige Communie dus bepaalde zaken die in de picture moeten staan, staan tamelijk vooraan, maar we maken het heel speels. Bijvoorbeeld als je een schaakbord zet, zetten we dat niet zomaar mét de doos, wel uít de doos maar er zitten dan een paar toffe dieren bij die wat passen.
De persoon die baas is van 'In den Olifant' heeft ook Vormgeving gedaan dus je ziet ook aan dit bepaald soort speelgoed dat niet alleen de kwaliteit, maar ook de vormgeving belangrijk is. Dus dat zetten wij door in de etalage, dat je dat niet zomaar allemaal op een rijtje zet of volpropt van 'kijk, we hebben dit en we hebben dat', nee, dóe daar iets mee en probeer dat toch een beetje in een geheel te kaderen.

Hoe reageren mensen die hier voor de allereerste keer binnenstappen?

Vroeger hadden we altijd wel 'wat hebben jullie mooie dingen'. Vooral ouderen worden terug kinds: oude poppenhuisjes, beren zoals vroeger,... Dat werkt wel op het gemoed dus dat was wel van 'oh, wat mooi'. Maar nu is het ook 'wauw!' want de winkel is zo groot geworden dat je overdonderd wordt. Maar we proberen nog altijd het niet als een superbazaar te laten lijken. Dat alles toch wel zijn plaatsje heeft en dat je nog in het grote aanbod nog een beetje wegwijs... Dat je toch de bomen ziet staan in het bos.

En de kindjes, hoe reageren zij?

De goede reactie van de kinderen is als de mama's en papa's met beschaamde kaken hun kleuters en peuters buitensleuren al gillend en al stampend, dan denk ik dat dat alleen maar een goede reclame kan zijn, dat ze niet wegwíllen.

Wat vindt ú het leukste aan de winkel?

De artikels, want wie speelt nu niet graag met speelgoed of wie leest nu niet graag of kijkt niet graag in hele leuke prentenboeken? Maar vooral ook het publiek, want het is een heel divers publiek. De belangrijkste klant is eigenlijk het kindje, maar het kindje zélf koopt niet het speelgoed. Maar de mensen díe het kopen, daar heb je wel een heel tof contact mee.
Een hele trotse vader die al stuntelig iets zoekt voor zijn peuter en kleuter, de oma's en de opa's die zeggen van 'goh, het is niet omdat het onze kleinzoon is maar het is toch zo'n slimme en zo'n knappe' en het is altijd voor een heel leuk en goed doel. Want ze willen wel hun kinderen opvoeden, 'educeren', want dat wordt heel veel gevraagd ook, allez, daar zijn we ook wel voor bekend, dat het educatief speelgoed is. Maar het is toch ook altijd het speelse, al spelend leren, maar het speelse is toch wel heel tof en dat maakt toch wel vrolijk. Ik denk niet dat wij chagrijnige klanten hebben, integendeel.

Denkt u dat hier werken u ook een beetje jong houdt?

Zeker en vast. En je mag zeker, je móet zelfs, jong blijven.

Als u in één zin moest zeggen: 'In den Olifant, dat is voor mij nu eens...'

Dat is écht the place to be, waar je echt jong blijft.


We zijn ook nog altijd op zoek naar mondige kindjes die onze microfoon niet eng vinden maar jammer genoeg was er op deze maandagnamiddag geen kindje te bespeuren in de winkel. Hopelijk hebben Valerie en Wenke meer geluk woensdag!

Stijn Meuris grote fan van Wayn Traub

We hadden het op deze blog al eens over Wayn Traub, de theatermaker die met zijn stuk Arkiologi nog tot midden mei in de Leopoldstraat speelt. Diezelfde Wayn Traub kan je nu ook aan het werk zien in de Bourla met het stuk 'Een geschiedenis van de wereld in 10 1/2 hoofdstuk' van Julian Barnes.

Afgelopen vrijdag was zanger Stijn Meuris te gast in het cultuurprogramma Lux op VRT. Wat blijkt, Stijn Meuris is een grote fan van Wayn Traub!

Lees hier wat Stijn Meuris zo aantrekt in Wayn Traub.

Een voorproefje:
'Hij is een performer. Alles is een performance.
Hij is heel slim. Het is een gimmick, maar hij doet dat heel goed.'

Stijn Meuris vertelt enthousiast over 'Een geschiedenis van de wereld in 10 1/2 hoofdstuk'.

Een update vanuit de Nespressohoek!

In Het Nieuwsblad lezen we dat er een nieuwe limited edition koffie van Nespresso is. Het gaat om 'verfijnde koffie gemaakt van koffieoogsten uit Kenia en Tanzania in een oranje capsule'. De mélange verenigt het volle geurige karakter van de beste Arabicasoorten van de Kilimanjaro met de fruittoetsen van de Arabica van Mount Kenia.

Bij deze nieuwe koffie hoort natuurlijk ook een passend kopje: kunstenaar Guillaume Dufrancatel tekende speciaal voor Nespresso een kopje waar hemel en aarde elkaar ontmoeten. Kopjes kosten 19,90 euro, verkrijgbaar in de Nespressoshop in de Leopoldstraat 14a. Allen daarheen!

Volhouden!

Op goede vrijdag lieten wij ons nog maar eens van onze beste kant zien. Omdat het EMI zo vriendelijk is om volgende week haar deuren te sluiten zat er niets anders op dan er vandaag nog eens voor de volle 100% in te vliegen. Uit tijdsgebrek splisten we ons groepje op in twee oneven delen. Onze lieve Jolijn nestelde zich met veel enthousiasme achter de computer om de montage verder te zetten. Wenke en ik , wij gingen onze straat nog eens een bezoekje brengen.

Gepakt en gezakt trokken we dus weeral naar de Leopoldstraat en de Botanische tuin. Omdat we gisteren zo goed aan het monteren waren geslagen, hadden we nu een duidelijk beeld van wat we nog moesten shooten en wat niet. Allereerst moesten we werk maken van de voxpop: 'Om welke reden bent u naar hier gekomen?' en 'Waarom moeten de Antwerpenaren zich massaal naar deze plaats begeven?'. Dankzij het mooie lenteweer was de Botanische tuin vandaag een druk bezochte plaats en vonden we een aantal vrijwilligers die wel een woordje wilden zeggen voor onze camera. Verder moesten we de Nationale Bank nog op een mooie manier in beeld proberen te krijgen. (Dit lijkt een dankbaar gebouw om te filmen, maar de palen en verkeersborden in de buurt maken het er niet makkelijker op!) Ook onze pold ontbrak nog in ons filmpje, maar sinds vanmiddag heeft hij een waardige rol op zijn naam staan.

Rond 14.30u zat onze tocht erop en keerden we terug naar onze juffrouw Mathijssen. Zoals verwacht had zij ons niet teleurgesteld met haar werk. Gisteren was de ruwe montage van ons filmpje nog veeeeeeeel te lang en vandaag begon het er al op te lijken. Ook het geluidsprobleem met één van onze interviews werd door haar probleemloos opgelost.

Nadat we Jolijn onze nieuwe beelden hadden laten zien werd het voor ons weer tijd om op te krassen. De mensen van het EMI hebben alles behalve medelijden met studenten die onder zware druk staan. 16u is 16u en dat betekent lichten uit en deuren toe! Nu zit er voor ons dus niets anders op dan een weekje te pauzeren. Na de paasvakantie houden we jullie weer op de hoogte van ons reilen en zeilen op workshopgebied. Tot dan!

En ook monteren is dolle pret!

Monteren, monteren en nog eens monteren! Donderdag 5 april werd een dag achter de computer. Onze kritische kijk op de beelden van de afgelopen weken leverde heel wat selectie op en dat zorgde voor veel knippen, knippen en nog eens knippen.

Filmen is dolle pret!!!

Paasvakantie... geen luilekkerleven in de zetel, maar volop werken aan ons filmpje. Vandaag moest de Nationale Bank er aan geloven. Shots vanop de Mechelsesteenweg, vanop de Leien, vanop de Leopoldplaats,... het was allemaal het proberen waard! Ook de fancy winkels in onze Leopoldstraat kregen heel wat aandacht vandaag. We filmden de mooie gevels en etalages en mochten in de Nespresso-bar binnen een kijkje gaan nemen. Reken maar dat dat een paar mooie beelden heeft opgeleverd!

Morgen zijn we weer op post dus begin al maar uit te kijken naar ons volgende verslag.